‘Voor Nederland komt het EK als geroepen’

By WHE van Ewijk on June 9, 2012 — 3 mins read

'Jetro Willems is de Nederlandse versie van the American Dream.'
‘Jetro Willems is de Nederlandse versie van the American Dream.’

(De Volkskrant) Eindelijk even geen politici op tv. Het EK bindt ons, stimuleert de economie en geeft ons een gouden ‘gezamenlijk verhaal’.
Sinds afgelopen maandag is het weer zover, in NOS Studio Sportzomer spreekt Jack van Gelder iedere avond over voetbal met gasten uit de wereld van sport en cultuur. RTL doet hetzelfde onder leiding van Wilfred Genee en met hilarisch commentaar van René van der Gijp en Johan Derksen.

Voor veel Nederlanders is het een verademing. Eindelijk even geen fractievoorzitters die discussiëren met de ijdele advocaat Bram Moszkowicz of de eeuwig aanwezige Bart Chabot in Pauw & Witteman. Even geen Matthijs van Nieuwkerk of Rutger Castricum die radeloze politieke stamelaars fileren. Toch stoot het optimisme van Jack en zijn mannen politieke junkies tegen de borst.

Arend-Jan Boekestijn verzuchtte op Twitter (5 juni): ‘Europa staat in brand en wat doet de TV; elke avond oeverloos gezwets over Huntelaars humeur.’ Vervolgens hoopte Boeke-stijn dat Johan Derksen en Van Marwijk gingen uitleggen waarom de EU een bankenunie nodig heeft.

Maar juist in de eurocrisis en in een politiek verdeeld en gepolariseerd Nederland zonder eigen verhaal, komt het EK als geroepen.

Geweld en strijdlust

De Duitse socioloog Norbert Elias schreef terecht dat door sport de moderne mens zijn behoefte aan geweld en strijdlust op beschaafde manier kan uiten. Ga maar na. In plaats van de eeuwenoude stammenstrijd tussen Friezen en Bataven, kennen we nu Vitesse-NEC of Ajax-Feyenoord, waarbij eens de ene troep, dan de andere met de triomf naar huis gaat na de tegenstander op leven en dood te hebben bestreden. ‘Dat ordinaire voetbal’, hoor je tennisliefhebbers vaak zeggen. ‘Laat ze hun politiebewaking maar zelf betalen’, zegt de politiek.

Met het Nederlands elftal kunnen we weer gezamenlijk als één stam optrekken.

Opvallend is dat we met Elias – juist in het in de gecultiveerde arena uiten van onze oerdriften – een overeenkomst tussen voetbal en politiek debat zien. Want ook het debat gaat om zelfbeheersing en het uit de tent lokken van je tegenstander. Wie zichzelf niet kan beheersen, krijgt een rode kaart. Wie het wel kan en de andere kandidaat boos en roekeloos maakt, kan als een leeuw gaan brullen en de verkiezingsoverwinning opeisen.

Bovendien zijn geweldsincidenten, anders dan in de competitie, bij EK’s en WK’s te verwaarlozen. Dit terwijl men in politiek Den Haag elkaar de tent uitvecht over wel of geen euro, steunfonds of forenzentaks en er met de grote steun voor SP en PVV de polarisering toeneemt.

Het is dus niet gek dat Nederlanders de politiek nu even zat zijn. Met het Nederlands elftal kunnen we weer gezamenlijk als één stam optrekken. Dit heeft veel voordelen.

Export

Door de toegenomen Nederlandse export naar Oekraïne en Polen verdienen Nederlandse bedrijven nu al 200 miljoen euro extra (ING, 29 mei). Net zoveel als wordt bespaard door verhoging van de AOW-leeftijd (144 miljoen) en het doorberekenen van politiekosten bij voetbalwedstrijden (33 miljoen), zoals voorzien in het vijfpartijenakkoord. Deze maatregelen kunnen we dus mooi schrappen.

Bovendien geven Nederlanders 60 miljoen euro uit aan Oranjeartikelen en wedden ze voor 40 miljoen in voetbalpools. Zo krikken we na het aanhoudende slechte consumentenvertrouwen eindelijk de bestedingen weer eens op.

Zelfs de altijd zo anti-Europese Wilders zal dit keer blij zijn met Europa. Want door gezamenlijke angsten en hoop wordt een natie gevormd, weten historici. Maar waar Nederlandse historici radeloos zoeken naar het gezamenlijke verhaal – dan weer de Oranjes (Geerten Waling, de Volkskrant, 7 mei), dan weer de VOC (Balkenende, 2006) of een zwarte canon van onze geschiedenis presenteren (De Groene Amsterdammer, 7 maart) – ligt ons gezamenlijke verhaal als goud voor onze voeten. En wel in het hier en nu, in het Nederlands elftal.

Neem bijvoorbeeld Jetro Willems. Deze 18-jarige linksback die zijn tegenstander ‘gewoon wil killen om te zorgen dat je geen wedstrijdje verliest’ (de Volkskrant, 6 juni), speelde twee jaar geleden nog straatvoetbal op pleintjes in Rotterdam-West. Hij brak door als verdediger bij PSV en staat vanavond tegen Denemarken waarschijnlijk in de basis.

De welbespraakte Antilliaan is een voorbeeld voor de Nederlandse jeugd. Zijn snelle carrière is de Nederlandse versie van de American Dream. Als het aan Eberhard van der Laan en de rest van Nederland ligt, vaart Willems op 1 juli door de Amsterdamse grachten en zal Europa hoofdschuddend toegeven dat Nederland weer gidsland is.

WILLEM VAN EWIJK

Posted in: Opinie